Indrukwekkende uitvaart met beperkt militair eerbetoon. Dat is hoe het was op een maandagmiddag in de Parkzaal van het Musis Arnhem. Een uitvaart met beperkt militair eerbetoon, op verzoek van de naaste familie van de veel te jong overleden voormalig sergeant. In dit geval uitgevoerd door het Regiment Limburgse Jagers, een Infanterie Regiment van het Commando Landstrijdkrachten van de Nederlandse Krijgsmacht, waar hij onderdeel van heeft uitgemaakt. Er is een uitgebreid en zeer precies protocol voorgeschreven. In overleg met de naaste familie is een deel van dat protocol uitgevoerd.
Indrukwekkend. Het overleg dat ik heb met iedereen die betrokken is. De naaste familie, vrienden, het Musis Arnhem en Defensie. Hoe alles samenvalt en vorm krijgt.
Indrukwekkend hoe de bijeenkomst begint. De theme song van Band of Brothers wordt ingezet en een erehaag wordt gevormd door maar liefst 26 Defensie collega’s. Het geheel prachtig uitgelicht. De deuren gaan open en hij wordt binnengedragen door zijn broer en enkele van zijn ‘maten’. Zijn naaste familie loopt achter hem aan. De genodigden zijn verzocht om te blijven zitten zodat de erehaag nog beter tot zijn recht komt. Ik loop voorop maar voel de intensiteit van dit alles door mij heengaan.
Indrukwekkend is het podium. Hoe hij daar staat tussen twee grote foto’s en de vele bloemen. Prachtige bloemen, sommige echte kunstwerken. Twee rijen achter elkaar over de gehele breedte.
Indrukwekkend zijn de sprekers, de woorden die worden gesproken. Door zijn ouders, broer en zus en vrienden. Ze spreken vanuit hun hart, je voelt hun emoties, je ziet hun emoties. Zo mooi, zo dapper dat zij dit durven te doen. Na iedere spreker is er muziek, ondersteund door foto’s. Het is zo mooi op elkaar afgestemd, het versterkt dat wat er net daarvoor verteld is. Het zijn foto’s van hem, zoals hij was. Van baby tot de jongeman die hij geworden is; zoon, vader, echtgenoot, broertje en vriend. Er spreken ook twee Defensie collega’s. Ook zij spreken vanuit hun hart. Ze zijn meer dan “alleen maar” Defensie collega’s, ze zijn Brothers in Arms. Terwijl de Dire Straits dat nummer ten gehore brengen worden er weer foto’s getoond. Op het enorme beeldscherm komen ook deze foto’s binnen. Je ziet het aan alle aanwezigen in de zaal.
Indrukwekkend hoe, terwijl iedereen staat, aan het einde van de bijeenkomst de trompettist van het Orkest Koninklijke Marechaussee de ‘Last post’ speelt. De klanken, zo zuiver en puur, voel je tot diep van binnen. Hierna wordt er 1 minuut stilte gehouden, en stil is het.
Indrukwekkend. Het defilé, ook in stilte. Allereerst nemen zijn Defensie collega’s per tweetal, door front te maken en drie tellen lang de eregroet te brengen, afscheid van hem. Hierna volgen de genodigden. Zijn vrienden gaan rond de kist staan en vormen een kring om hem heen. Om hem waarmee ze hun leven hebben gedeeld en die ze nu moeten laten gaan. Zijn naaste familie neemt later op een andere locatie als laatste afscheid. Intens, hoe kan dat ook anders.
Wat bijzonder dat ik hier onderdeel van uit heb mogen maken. Een uitvaart met beperkt militair eerbetoon. Bedankt naaste familie, vrienden, Musis Arnhem en Defensie.
Het was indrukwekkend!
